Kerstmizzle

Hallo, al mijn trouwe bezoekers, mocht ik deze hebben..

Allereerst, wat een ellende, boodschappen doen voor Kerst. Ik ging 'even' mijn moeder helpen, 8 uur later, nee grapje dat is wel erg overdreven. Maargoed, het is wel echt heel druk in de winkel! Bovendien moet je dan cadeaus kopen voor een ander, ookwel surprise genoemd. Je loopt door de stad te zeulen, te denken wat je dit jaar weer moet schenken. Overigens klinkt dat ontiegelijk cliché.

Maar ik kan nu eindelijk zeggen dat ik alles voor Kerst heb. Ik kan de rest van de dag lekker luieren, helpen met koken en rustig aan doen. Me even mentaal voorbereiden op de komende twee dagen.

Een groot pluspunt, ik heb vakantie! Eindelijk even rust, met school en stage zo ontzettend druk. Zelf geen tijd gehad om jullie een mooie blog te  typen. In zover jullie mijn blog als mooi ervaren.

Tot slot, ik wil jullie, een heel fijne Kerst wensen! Natuurlijk ook een spetterend 2013, laat het vuurwerk niet té zeer spetteren!

Liefs!

Geluk, ik faal.

Jongens, meisjes, lezers, katten, honden.. af en toe, vraag ik me echt af  hoe ik in zo'n ontiegelijke 'teringzooi' terecht kom. JEZUS. halleluja.. Ik zal jullie een kleine uiteenzetting niet onthouden, hopelijk kan je ermee lachen, dan lacht er tenminste nog iemand.

Eerst, vertrek ik vol goede moed naar mijn school. Ja, mijn school. Bezittelijk voornaamwoord. De bus, waar ik helaas in moet, - ik herhaal moet - zat stampen vol! Dus dat was weer proppen. Echt fantastisch om je maandagmorgen daarmee te beginnen. Niets dat ik liever doe. Vervolgens stap ik in een trein de trein zit eveneens propvol. We werden weer eens vervoerd als veevoer.

In ieder geval, ik bereik heelhuids mijn school. -echt waar-. Vervolgens volg ik als een brave burger mijn lessen en ga om 16.30 naar huis toe. Alweer, met de trein! Het heuglijke was dat mijn staalmachine alweer 5 minuten vertraging had voor vertrek. Ach, de bus kan ik dan nog halen dus laat gaan. Ns maakt ook wel eens een keer een foutje....

Ik zit in de trein, we maken een lekker tempo, en opeens remmen we dubbel zo hard. Ik vlieg net niet van mijn stoel, ik wil bijna een scheldwoord zeggen, voordat ik het kan uitspreken wordt er iets omgeroepen. ''Er rijdt een goederentrein voor ons, hier wachten wij op.''  Sta je in niemandsland stil, verlaten op het spoor. Je wacht ongeveer 10 minuten, roept de goede meneer om '' Sorry, het was een seinstoring wij vervolgen de reis op een rustig tempo''. Waarop de trein 20 km/uur rijdt. Ik word gek!

De bus, die zag ik wegrijden toen ik aankwam op het station. Dat was een uurtje wachten, ondertussen zag ik nog een bus komen en ik sprint ernaar toe! Ik dacht, deze heb ik! Wil ik inchecken, ben ik mijn ov verloren tijdens het rennen. ''teeeeeering''  en ik zoek me dat pasje, in de regen. Zeik nat, ijskoud en lamlendig bereik ik mijn thuisfront.

Ik vraag, wat eten we? Waarop ik terug krijg ''winterkost'', dat kan er ook nog wel bij.... Boontjes....

Een dag later start iemand een filosofisch gesprek over ''Wat is geluk ''  waarop ik antwoord: hetgeen ik niet heb de afgelopen 24 uur.  Ik sluit af;  1 - 0.