Zo nu en dan (momenteel nu) is mijn leven met betrekking tot school een ongeorganiseerde puinhoop waar nog minstens 2x per dag een orkaan doorheen jaagt. Ik voel me als een oermens in een oneindige jungle, als een ramptoerist in het propvolle Newyork ofwel, als een haas in het nauw.
Op zulke momentel twijfel ik wat het beste is om te doen.
•Optie 1: lekker laybacken, alles komt goed, toch?
•Optie 2: puinruimen niet wetende waar te beginnen.
Nadat ik altijd eerst voor optie 1 ga, en dus nog een aantal dagen rustig aan doe en verwacht dat het goed komt realiseer ik me dat het niet werkt en ik toch echt moet puinruimen. Waarom ik optie 1 iedere keer weer probeer? Houd het er maar op dat het in mijn 'systeem' zit.
In ieder geval, nadat ik mijn goede besluit heb genomen bedenk ik me nog een aantal keer waar ik het beste kan beginnen. Je weet hoe dat gaat, welk vak? Welke opdracht? Hoeveelheid tijd? Dit kost me gemiddeld zo'n 2 dagen, en dan..
Dan is het moment daar, ik,ga als een malle huiswerk maken, leren voor de 2 eeuwen die ik achter lig en dan trots voor me uit staren en denken; yes ik heb het maar weer gefikst. Het gevoel van glorie is van korte duur, omdat ik nu mijn organisatorisch competent in werking zet, en school dus bij houd!
Na al de ellende vraag ik me af, waarom? - Je weet, reflecteren is goed! - Vervolgens weet ik hier geen goed antwoord op en heb ik om de 8 weken een ongeorganiseerde chaos, met orkaan. Ach, zolang het maar goed komt, toch?
Nu vraag jij je vast af waarom ik dit in godsnaam heb opgeschreven? Attentie dit is ter preventie! Mooi gezegt toch? Mocht er weer een orkaan aankomen zal ik dit nog eens lezen, denk ik!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten