Kerstmizzle

Hallo, al mijn trouwe bezoekers, mocht ik deze hebben..

Allereerst, wat een ellende, boodschappen doen voor Kerst. Ik ging 'even' mijn moeder helpen, 8 uur later, nee grapje dat is wel erg overdreven. Maargoed, het is wel echt heel druk in de winkel! Bovendien moet je dan cadeaus kopen voor een ander, ookwel surprise genoemd. Je loopt door de stad te zeulen, te denken wat je dit jaar weer moet schenken. Overigens klinkt dat ontiegelijk cliché.

Maar ik kan nu eindelijk zeggen dat ik alles voor Kerst heb. Ik kan de rest van de dag lekker luieren, helpen met koken en rustig aan doen. Me even mentaal voorbereiden op de komende twee dagen.

Een groot pluspunt, ik heb vakantie! Eindelijk even rust, met school en stage zo ontzettend druk. Zelf geen tijd gehad om jullie een mooie blog te  typen. In zover jullie mijn blog als mooi ervaren.

Tot slot, ik wil jullie, een heel fijne Kerst wensen! Natuurlijk ook een spetterend 2013, laat het vuurwerk niet té zeer spetteren!

Liefs!

Geluk, ik faal.

Jongens, meisjes, lezers, katten, honden.. af en toe, vraag ik me echt af  hoe ik in zo'n ontiegelijke 'teringzooi' terecht kom. JEZUS. halleluja.. Ik zal jullie een kleine uiteenzetting niet onthouden, hopelijk kan je ermee lachen, dan lacht er tenminste nog iemand.

Eerst, vertrek ik vol goede moed naar mijn school. Ja, mijn school. Bezittelijk voornaamwoord. De bus, waar ik helaas in moet, - ik herhaal moet - zat stampen vol! Dus dat was weer proppen. Echt fantastisch om je maandagmorgen daarmee te beginnen. Niets dat ik liever doe. Vervolgens stap ik in een trein de trein zit eveneens propvol. We werden weer eens vervoerd als veevoer.

In ieder geval, ik bereik heelhuids mijn school. -echt waar-. Vervolgens volg ik als een brave burger mijn lessen en ga om 16.30 naar huis toe. Alweer, met de trein! Het heuglijke was dat mijn staalmachine alweer 5 minuten vertraging had voor vertrek. Ach, de bus kan ik dan nog halen dus laat gaan. Ns maakt ook wel eens een keer een foutje....

Ik zit in de trein, we maken een lekker tempo, en opeens remmen we dubbel zo hard. Ik vlieg net niet van mijn stoel, ik wil bijna een scheldwoord zeggen, voordat ik het kan uitspreken wordt er iets omgeroepen. ''Er rijdt een goederentrein voor ons, hier wachten wij op.''  Sta je in niemandsland stil, verlaten op het spoor. Je wacht ongeveer 10 minuten, roept de goede meneer om '' Sorry, het was een seinstoring wij vervolgen de reis op een rustig tempo''. Waarop de trein 20 km/uur rijdt. Ik word gek!

De bus, die zag ik wegrijden toen ik aankwam op het station. Dat was een uurtje wachten, ondertussen zag ik nog een bus komen en ik sprint ernaar toe! Ik dacht, deze heb ik! Wil ik inchecken, ben ik mijn ov verloren tijdens het rennen. ''teeeeeering''  en ik zoek me dat pasje, in de regen. Zeik nat, ijskoud en lamlendig bereik ik mijn thuisfront.

Ik vraag, wat eten we? Waarop ik terug krijg ''winterkost'', dat kan er ook nog wel bij.... Boontjes....

Een dag later start iemand een filosofisch gesprek over ''Wat is geluk ''  waarop ik antwoord: hetgeen ik niet heb de afgelopen 24 uur.  Ik sluit af;  1 - 0.

Glorieus zegevierde ik..

Ik ben weer terug! Bam jonge. Ik zal jullie even een korte update geven, de status van mijn leven even met jullie delen. God, wat moeten jullie je gelukkig voelen als lezer, zomaar een status update uit mijn leven ontvangen. In ieder geval, ik zal to the point komen.

Vorige keer had ik jullie verteld dat ik twee tentamens moest maken voor mijn P. De spellinggoden waren me niet goed gezind, een tentamen niet gehaald. Maaaar.. het andere wel!! Dus, bij dezen, wil ik de heilige koeien in Afrika bedanken, de heilige kippen in Thailand, mijn gelukspen en natuurlijk mijn gras groene boterhamtrommel. - Excuses voor contaminatie.

In ieder geval, mijn halve glorieuze gevoel hield even aan. Tot dat stage begon, juf dit dat. blabla.. Maar dat is van de ene kant ook wel leuk, anders voel ik me zo overbodig als niemand me roept. Het is trouwens heel raar en vreemd om als stagiaire een lerarenkamer binnen te wandelen, ik zou zomaar een VWO6 leerling kunnen zijn, of niet??

Laat ik zeggen, de eerste week heb ik overleefd. Ik heb het overleefd als een baas.
De volgende week, maak je borst maar nat?

Met liefde. X

Stress to the max!

Ik ben weer terug! Jeetje wat een week was vorige week, juist ja, tentamens. De normale tentamenweken kom ik wel door, niet heelhuids, maar ik kom ze wel door.

Afgelopen vrijdag en vanmiddag waren het zwaarst. De twee tentamens die ik moet halen voor mijn propedeuse, ik heb er gewoon slecht van geslapen. Maargoed, dat was niet alles. Ik had zenuwen op mijn maag, wist niet meer of ik in had gechecked bij de ns.. Ellende.

Eenmaal op school ging het stukken beter, van angst heb ik 1 liter water gedronken in de hoop dat mijn zenuwen wat afnamen. In het lokaal moest ik daardoor naar het toilet, dat niet mag. Ik had werkelijk waar een top dag.... Hoe mijn tentamens zijn gegaan, dat wordt afwachten.

I'll keep you up to date!

Tentamens, yes!

Jongens, wat een ellende. Jongens niet in de zin van het mannelijk schoon, maar gewoon jongens van jongens wat een ellende.

Mijn tentamens zijn begonnen. Dolletjes! Vandaag had ik mijn eerste tentamen, en ik kan je vertellen, er zaten twee vragen bij waarvan ik niet eens wist dat zulke informatie in mijn boek stond. Nu zou je denken, slecht geleerd of wat. NEE. Ik moest 200 pagina's  leren, en dat heb ik op een nogal selectieve wijze gedaan. Ik bedoel, een leven is kort, dus tijdwinst is altijd mooi meegenomen.

In ieder geval, deze week ligt mijn focus op spelling. Vrijdag is het D-Day, dit is bloedserieus, aankomende vrijdag, 2 november, is de dag dat ik mijn propedeuse moet gaan halen! Met de nadruk op moet! Ik ga het gewoon doen, spelling verslaan.

 Dus, als je me succes wilt wensen, wens me dan veel succes want ik heb het ontzettend hard nodig! Keihard succes. Bid naar de spelling goden, een gebed naar eufemismen en een kruisje voor de e-trema.

Faal

Ik ben boos, op mezelf. Ik zat vanmiddag lekker op de bank, ik had namelijk nog vrij vandaag! Ja ja, ik was lekker aan het genieten op de bank. Een zonnetje, de tv, chips en wat te drinken. Mijn dag was top.

Tot dat ik me bedacht dat ik vandaag een tentamen moest inleveren. Ik kon mezelf helemaal harstikke kapot maken. Dat tentamen moest je persoonlijk gaan inleveren, om 16.00 was het inmiddels te laat om nog naar school te reizen, en de leraar was ook al naar huis toe. Ik voel me nog steeds mega dom, terwijl ik dit typ. Mygod ik ben echt een sukkel af en toe.

Maar, voor alles is een oplossing! Dus, ik ga morgen naar die 'goede' man toe, kijk hem ontzettend schattig aan en geef de cd waar mijn tentamen op staat. Ik heb ook al een excuus bedacht, het is niet ijzersterk maar tenminste iets. Het excuus ga ik niet hier typen, het lijkt me beter dat het excuus niet online staat. Voor mij eigen bestwil, en inlever kans. :)

Voor de studenten onder ons, godverdommese kut ik weet nu dus ook hoe je je voelt als je een tentamen vergeet! djunae.

Excuses voor bovenstaande 'niet nette' woorden.

Toch heb ik dit met liefde getypt.

Bowlen

Freakin' Fantastic! Dat was het bowlen gisteravond, ik ben erachter gekomen dat ik duidelijk geen talent ben wat betreft bowlen. Nu zit ik thuis, met een gekneusde duim, wijsvinger en middelvinger en een opgezwollen pols. What de heck heb ik fout gedaan? Je zou zeggen, ballen gooien is niet zo moeilijk, tenzij ze 9 kilo wegen en dat waren de kinderballen.

Vernedering maximaal. Zelfs typen doet pijn. arggg. Dat wordt vandaag lekker uitrusten, want morgen staat er een drukke dag op het programma. Allereerst sta ik vroeg op, dat betekend 07.30. Dit vroege opstaan is natuurlijk met een doel, mijn scooter wegbrengen voor reparatie. Daarna snel weer naar huis om vervolgens naar de stad te gaan, wat nieuwe kleding kopen! Alsof dat nog niet genoeg is ga ik 's avonds lekker uit eten en naar de bioscoop met mijn beste vriendin. Ik zeg, topdag!

Het enige dat nu nog ontbreekt is een zonnetje.

Hiërogliefen, jonge!

Beste lieve mensen, die ik niet ken. Gisteren, was ik hard aan het werk en dat nog wel in mijn vakantie. Ik was aan het studeren voor mijn tentamen Spelling, en hoe kan een mens nu het best leren spellen? Juist, oefenen!

Ik begon enthousiast te schrijven, en iedere keer verbaasde ik me weer hoe veel belachelijke onbenullige woorden ze je laten schrijven, die je lekker toch nooit gebruikt. Test je bijvoorbeeld met een woord als: hiërogliefen of iemand goed kan spellen als hij dat correct schrijft? Naar mijn mening niet, ik breek mijn hoofd over dit woord. Waarom in godsnaam ë? Vraag alsjeblieft, alsjeblieft woorden die ook ergens op 'slaan'. Met hiërogliefen kun je ook slaan, in een idyllisch stadje, met monniken die sleeën door het pittoreske Alpen gebergte. Oké, zulke zinnen zijn dus vrijwel standaard in een tentamen, dit is een voorbeeld, zelfbedacht uit het scala 'belachelijke woordenkennis.'

Maar er komen natuurlijk ook betere tijden, en woorden die ik wel in een keer goed schrijf. Namelijk, bowlen! Yes, vanavond naar de bowlingbaan de rest eens even laten zien wat ik allemaal met een bal kan. Misschien was dat niet de juiste woordkeuze.

Trouwens, nog even een afbeelding van een hiëroglief, misschien dat dit plaatje je helpt bij het onthouden van de trema e.

Fijne vakantie nog, hiërogliefen for life.

Ik ben 20.

Mijn eerste dag van de vakantie, begint goed. Ja echt fantastisch -.-
Eerst ga ik meehelpen boodschappen doen, 's middags besluit ik eventjes naar de boekenmarkt te gaan. Even kijken of er nog 'leuke' boeken zijn die ik verplicht moet lezen voor school. Kopen is altijd wat makkelijker dan lenen, aangezien mijn bibliotheek een flut collectie boeken bezit.

In ieder geval, ik ben rustig titels aan het lezen van boeken als opeens een jongetje me aanspreekt. 'Hoi, zoek je een boek?' Ik bekijk dat jongetje, ik schat dat hij een jaar of 15, 16 was. Ik zeg tegen hem: 'Ja, iets van Harry Mulisch of Jan wolkers. Hij kijkt me aan en zegt: 'Nee sorry, die ken ik net niet..'. Ik knik naar hem en loop door. Hij wandelt achter me aan, en vraagt: 'Zeg hoe oud ben jij eigenlijk?' Ik draai me om en zeg lichtelijk geïrriteerd, '20'. Hij staart naar me, zijn ogen worden groter en zegt dan koelbloedig: 'O, dat zou je niet zeggen hoor'. Voordat ik iets terug kon zeggen, liep hij snel weg.

Wat erg, schatte hij me in als een zestienjarige? Hij heeft in ieder geval toch lichtelijk een indruk op me gemaakt, want waarom schrijf ik dit anders op? Hmm.. Komkommertijd? Nee, dat is al geweest.. Ach mocht je dit lezen, jongetje van de boekenmarkt, het zal nooit, ik herhaal nooit, wat worden tussen ons.

Maar goed, vanavond heb ik een vergadering van mijn werk en de dag erna mag ik gaan werken. 'Hoera' ach, de komende 6 dagen kunnen dan alleen maar beter worden, toch?

Liever dan lief

  

Ik ben liever dan lief, zoeter dan zoet, ik kan er niets aan doen ik blijf voor altijd een boef. Liever dan lief of zoeter dan zoet, ik blijf voor altijd een boef.



Deze tekst, in een woord: fantastisch! Sowieso, heel het lied met songtekst is de moeite waard. Dit is de meest inspirerende songtekst die ik tot nu toe heb gehoord. Ik weet niet wat het is, maar ik hoor mezelf het liedje al zingen voor iemand.. of tegen iemand.. Ach, dat laat ik even in het midden

Voor geïnteresseerden dit is het liedje: Gers Pardoel Doe maar - liever dan lief Als je even een momentje tijd over hebt, luister dan vooral naar dit liedje! Ik krijg er geen genoeg van.

Bij dezen wil ik jullie ook even vertellen dat ik morgen nog moet overleven en dan een welverdiende,
-ja echt wel- vakantie kan gaan vieren! Maarliefst 9 dagen vrij van school, daar moet een mens toch van genieten? Dus, plannen zijn al gemaakt. Lekker een dag naar de spa en een dag uit eten + bioscoop. Heerlijk is dat, dat is dus het probleem aan vakanties. Veel te snel voorbij, te weinig tijd om 'nutteloze' 'dingen' te doen. Lekker vaag taalgebruik weer..

Ach, aan allen die een vakantie in het verschiet hebben, overleef de laatste dagen school/werk! Ga dan vol in de 'chillmode'.

Bewijs

Jongens, ik heb goed nieuws te melden!!

Namelijk, ik schreef laatst over een tentamen, dat ik 99 pagina's in twee dagen moest leren, nou het is me gelukt! Ook nog eens knetter goed! Dus, aan alle studenten, jawel het is mogelijk om 99 pagina's tekst te leren in een tijdsbestek van 2 dagen.

Voor alle ouders die nu boos op mij zijn, denkend dat ik 'hun kind' aanspoor om pas laat te beginnen met leren, doe dit voorval af als: 'geluk'.

In ieder geval, ik kreeg vandaag het tentamenresultaat en ik bleek een acht te hebben, de leraar waardeerde dus mijn antwoorden. Nogmaals, als je denkt shit ik moet nog leren -> YES YOU CAN! Maakt niet uit hoeveel tijd je nog hebt, het komt goed :)

Voor alle studenten die zich wel eens ontmoedigd voelen door de hoeveelheid leerstof, lees dit nog eens, en nog eens en nog eens.

Goodluck!

Emoties?

Er is een liedje, Tree Doors Down - Kryptonite
Telkens als ik hier naar luister breekt mijn hart opnieuw, ik word verscheurd van binnen. Dit liedje, staat voor mijn eerste gebroken hart. Wat een ellende zeg ik je.

Laatst hoorde ik het weer eens op de radio, ik kreeg een raar en naar gevoel, ik dacht aan de jongen aan wie ik dat te danken had, best raar. Je krijgt allerlei gevoelens die je totaal niet wilt hebben, waar ik niet op zit te wachten. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet opschrijven, maar ik ga er aan kapot.

Draai dit liedje dus nooit, ik herhaal nooit, op een te gek feestje. Dit weekend was er trouwens weer een leuk feestje! Laat ik het daar maar eens over hebben, ze hadden goede muziek, leuke barmannen, lekker drinken en ontiegelijk veel plaatst om te dansen! Heerlijk is dat!

Ja, het weekend gaat veel te snel voorbij, en het duurt veel te lang voor er weer weekend is. Alhoewel ik niet zeg dat het schoolse leventje slecht is. Want eigenlijk  - oei een zin met want beginnen mag niet, ik doe het lekker toch - bevalt dat schoolse leventje me ook wel. Lekker de hele dag luisteren naar welgewaardeerde mensen, die je welgewaardeerde informatie vertellen, en dan, krijg je ook nog eens pauze! Ik zeg, te gek!

Dus, ik ga me nu weer 'lekker' bezighouden met school, zeg trouwens niet in je facebook status: ''aan school werken'', weetje, je school is al gebouwd, jij hoeft er niet meer aan te werken.
Voor alle ''aan school werken'' mensen, nooit meer, ik herhaal nooit meer!

Na dat gezegd te hebben, ga ik niet aan school werken. Ik maak ordinair huiswerk.

Van liedje naar Trema

Kylie give me just a chance, lets go out and dance! We can in to the groove, i can watch your move.

Dit liedje maakt me altijd blij, het regent nog steeds als hell, ik moet nog mega veel samenvatten, maar met dit liedje op de achtergrond kan ik alles. Alles is een groot woord, laat ik zeggen, veel. I'm dreaming about you every night, was het maar waar.

In ieder geval, ik had jullie al een fijn en te gek weekend gewenst, dus dit is een beetje een nutteloze post. Ik had natuurlijk weer een pagina verder kunnen zijn met mijn samenvatting, ontzettend interessant ook -.-  de historische jeugdliteratuur. Ik vermaak me kostelijk op mijn vrijdagmiddag.

Het wordt er niet beter op, ik denk nu aan alle dingen - leukere dingen - die ik op dit moment had kunnen doen, ik heb overigens zin in een feestje! Dus, waar is dat feestje? Niet hier in ieder geval, in Haren is ook geen feestje, anders hadden we dat al lang geweten...  -.-'

Ik kijk ondertussen dat ik dit typ even naast me, ik zie mijn berg zorgvuldig georganiseerde papieren *kuch*, nu heb ik nog minder zin om te gaan samenvatten, waarom moet dat ook? Dat boek is, oud en veel te dik, vol met informatie waar 'niemand'  - oke vast wel iemand -  iets aan heeft, dus een samenvatting is ook erg nuttig! Als ik de samenvatting klaar heb, weet ik ook weer meer, en kan mijn weekend ein-de-lijk beginnen!

Je vraagt je af, waarom ik nog niet ga schrijven? Nou, ik kan dit stuk tekst ook niet abrupt beëindigen, overigens is beëindigen een vervelend woord om te schrijven. Het laat me nadenken. Sowieso woorden met trema laten je nadenken, wel trema of niet? Extra e of niet? Het gaat om de leesbaarheid zegt men dan, tja voor een analfabeet hoef je het trema dus niet te plaatsen. Op een toets is dat geen geldige reden voor het niet schrijven van trema's. Ik raad je dit dus ook af! Niet doen. Schrijf dus wel trema's.

Nu ik deze trema kwestie aan het licht heb gebracht, realiseer ik me dat ik ook nog eens moet oefenen met het plaatsen van trema's aangezien mijn tentamen eraan zit te komen, dat ik MOET halen. Moet is trouwens een vervelend woord, ik krijg er nare gevoelens van..... in de algemene zin van het woord...

Ach, ik ga weer samenvatten. Echt waar!

Vrijdag, thank god!

Hehe, het is weer vrijdag! Eindelijk, het moment waar heel de wereld op wacht, twee dagen rust. Twee dagen niets, tenzij je zoals ik een baantje hebt in het weekend. Maar goed, geld moet ook verdiend worden, toch?

Dus ik kijk altijd uit naar de zondag, en maandag. Normaal heb ik dan vrij van school, behalve aankomende maandag. Ach, wat een leven ook. Ik moet niet klagen :).

Aan alle mensen die dit lezen, aan alle jongens, meisjes, mannen, vrouwen, kinderen, baby's, embryo's voor zover aanwezig, ik wens jullie een ontzettend fijn weekend! Geniet ervan!

Drink met je maten, met mate, of niet. Ga lekker opstap, maak geen huiswerk, kom maandagochtend pas tot de conclusie dat je dit weekend niets hebt gedaan, ga in paniek naar school, maak daar als de bliksem je huiswerk, en denk nog eens terug aan je fantastische weekend!

Je weet, alles komt goed!

Studytime..

Ik maak glorieuze tijden mee! Niet normaal. 's Ochtends in een ram volle bus, bah. Daarna in een te volle +15 min. vertraagde trein, bah. Dan op school een hoorcollege, bah. Nu thuis leren voor het tentamen van morgen, bah.

Heerlijk toch? Achja, whatever it takes zullen we maar zeggen. In ieder geval, het is nu redelijk druk wat betreft school. Veel opdrachten, weinig tijd om deze te maken. Gelukkig is het bijna vakantie! Ben er echt aan toe, en na de vakantie nog een weekje rustig de zaken op orde stellen en dan vol gas voor de tentamens. Het zijn me er weer een paar mooie. -.-'

Terwijl ik dit zit te typen, had ik natúúrlijk ook kunnen leren, in ieder geval had ik het boek al open kunnen hebben... Hmm. Verleidelijk klinkt het niet, achja dadelijk toch maar beginnen. Ik moet nog 37 pagina's voor morgen. Gaat het lukken? Jawel joh! - hoop ik.

Dus iedereen die dit leest, ga studeren of niet. Ga werken, of niet. Ga chillen, doen!

Chaos

Zo nu en dan (momenteel nu) is mijn leven met betrekking tot school een ongeorganiseerde puinhoop waar nog minstens 2x per dag een orkaan doorheen jaagt. Ik voel me als een oermens in een oneindige jungle, als een ramptoerist in het propvolle Newyork ofwel, als een haas in het nauw.

Op zulke momentel twijfel ik wat het beste is om te doen.
•Optie 1: lekker laybacken, alles komt goed, toch?
•Optie 2: puinruimen niet wetende waar te beginnen.

Nadat ik altijd eerst voor optie 1 ga, en dus nog een aantal dagen rustig aan doe en verwacht dat het goed komt realiseer ik me dat het niet werkt en ik toch echt moet puinruimen. Waarom ik optie 1 iedere keer weer probeer? Houd het er maar op dat het in mijn 'systeem' zit.

In ieder geval, nadat ik mijn goede besluit heb genomen bedenk ik me nog een aantal keer waar ik het beste kan beginnen. Je weet hoe dat gaat, welk vak? Welke opdracht? Hoeveelheid tijd? Dit kost me gemiddeld zo'n 2 dagen, en dan..

Dan is het moment daar, ik,ga als een malle huiswerk maken, leren voor de 2 eeuwen die ik achter lig en dan trots voor me uit staren en denken; yes ik heb het maar weer gefikst. Het gevoel van glorie is van korte duur, omdat ik nu mijn organisatorisch competent in werking zet, en school dus bij houd!

Na al de ellende vraag ik me af, waarom? - Je weet, reflecteren is goed! - Vervolgens weet ik hier geen goed antwoord op en heb ik om de 8 weken een ongeorganiseerde chaos, met orkaan. Ach, zolang het maar goed komt, toch?

Nu vraag jij je vast af waarom ik dit in godsnaam heb opgeschreven? Attentie dit is ter preventie! Mooi gezegt toch?  Mocht er weer een orkaan aankomen zal ik dit nog eens lezen, denk ik!

Alsjeblieft

'Je donkere ogen, mijn blauwe starend naar de jouwe, 

je handen, je lachende lippen en zelfs je mooie witte tanden. 

Je warrige haren, als een georganiseerde chaos van plukjes, 

langzaam wrijf ik je haar in nog meer stukjes.

Je lieve gezicht, dat is waar ik voor zwicht.

Je leuke manier van praten, ''ik moet

je nu echt gaan laten''

Eindeloos kan ik tegen je kletsen,

om ondertussen een beeld van je te schetsen.

De dingetjes die je tegen me zegt,

ze raken me oprecht.

De woorden komen binnen, 

foutloos stromende zinnen.

Je maakt me aan het blozen,

lachen en stralen,

Mijn hersenen beginnen weer af te dwalen.

Deze was voor jou,

spreek je gauw!

liefs x

Spellen

Soms, dan heb ik van die dagen dat ik het helemaal gehad heb. Gewoon met alles en iedereen, vandaag was typisch zo'n dag. Het begon fijn, lekker uitslapen in de middag een keer naar school, natuurlijk had mijn trein weer vertraging, wanneer ook niet?

Eenmaal op school stelde de les niet veel voor, wat gebazel over gespreksvoering. - I'm in your head
Enfin, ik had het overleefd en wilde graag terug naar huis. Ik zag mijn trein staan, rende ernaar toe, en met dat ik aankwam reed de trein voor mijn neus weg. Lekker, half uur wachten.

In dat half uur heb ik mezelf weer nuttig gemaakt, eerst de krant gelezen daarna wat met de telefoon 'gekloot' en toen begon ik met lezen in mijn 'praktische cursus spelling' boek. Pagina na pagina ellende, duizenden regels, miljoenen uitzonderingen. Hoe moet ik dat ooit onthouden? Beter, hoe moet ik dat ooit correct toepassen?!

Oké, werkwoordspelling is belangrijk, dan schrijf je tenminste relatief gezien, fatsoenlijk. Wanneer ik een koppelteken moet plaatsen en wanneer niet, tja dat boeit me niet zo veel. Ik werd nog gelukkiger toen ik de pagina's over het trema zag. Voor deze regel, is een regel. Dat begon heel simpel, dus ik was blij verrast. Toen ik verder las, stond er dat je moet bepalen waar de klemtoon op valt. Oké, makkelijker gezegd dan gedaan, zeker bij woorden die je niet kent. Ik zat hard op in de trein verschillende woordjes te zeggen met steeds de klemtoon op een andere klankcombinatie. Puur genot voor mijn medereizigers, maar zoals eerder geschreven, de meesten reizen met oortjes dus 'de schade' viel te overzien.

Eenmaal thuis beland, ging ik gezellig verder met studeren aangezien mijn tentamen eraan komt. Trouwens, telkens als ik een zin met eraan, ervoor of erover typ, denk ik alleen maar: voorzetselvoorwerp! Oh lord, wat moet dat dadelijk met spellingregels worden..

In ieder geval, ik heb nog even (4 weken) de tijd om me rot te oefenen, te leren en vooral, uitzonderingen onthouden. Wat je ook doet, spel goed.

Jou.

Samen, samen met jou zijn. Dat is het enige wat ik wilde,

het enige waar ik aan kon denken en het enige wat mij bezig hield. 

Ik denk iedere dag aan je, je mooie gezicht, je blauwe ogen,

je mooie tanden, je lachende lippen. Samen met jou,

wil ik in het gras liggen, naar de zon kijken,

de wolken namen geven, samen in de zevende hemel zweven.

Het enige wat mist ben jij, je weet niet wat ik voor je voel,

je weet niet hoe vaak ik aan jou denk. Wil je met me mee? 

In het gras, samen, laten wij over onze schaduw heen springen,

zodat wij schitteren in de zon. Als koppel, voor nu en altijd.

 

Ik schrik wakker, weer weg uit mijn mooie fantasie.

Terug in de realiteit, zittend op een stoepje tussen

mensen die haast hebben. Ik zie je niet meer, ik ben alleen,

in een wereld vol spanningen. Ik moest maar eens naar huis gaan,

ik had nog genoeg te doen. Ik moest over je gaan schrijven,

heel de nacht, voor slapen had ik geen tijd.

Op school snapte de leraar dat niet, ik had geen tijd voor huiswerk,

ik had zelfs geen tijd om te slapen. Ik moest je opschrijven.

 Op papier, snel en veel. Voordat ik je kwijt raakte in mijn geheugen,

ik wilde je niet verliezen.

Tot op die ene dag, dat ene moment. Ik was op de juiste plaats en de juiste tijd,

dit moest mijn geluksdag worden, dit was het moment

dat ik aan jou kon vertellen hoe ik me voelde.

Dat ik een boek over je had, dat je vast prachtig zou vinden.

Dit was het moment! Wat deed ik, ik zei ‘hoi’, zo belabberd als maar kon.

Mijn kans, in het water. Later, mijn boek vol met tranen,

tranen die ik gehuild heb, denkend aan jou.

Ik wil het je vertellen, maar het lukt me niet.

Wat ik ook probeer, ik denk aan jou, en dat zal altijd zo blijven.

Het land

Wij zaten aan de waterkant,

In een naamloos land.

Wij zaten geborgen,

In het land zonder zorgen.

Wij keken naar de kant, naar de horizon

Vanuit de rand, zwevend en starend naar de luchtballon

Blauwe bessen en bleken blinde gezichten,

Staren naar ons, ze zwichten.

Aan de schitterende overkant,

Ik wil weg, met jou

Naar daar, ver weg van ons land

Wonen in het land met zorgen,

Ik wil weg, heel gauw

Naar daar, het land van ons morgen

Ultiem genot!

Vijf dagen in de week, ben ik te brak in de ochtend. Vanzelfsprekend stap ik in de bus, ga op de vijfde stoel van links zitten, wacht tot dat ik op het station aan kom en druk vervolgens het liefst 21 maal op de stop knop. Na de 1^e keer stopt de bus al, toch wil ik nog 20 keer drukken. Mocht je het je afvragen, neen ik heb geen afwijkend gedrag of enge ziekte.

Vervolgens slenter ik richting het perron, kijkend naar een eindeloos mistig treinspoor. Wat is mijn leven toch een feest om 08.05 in de ochtend. De trein komt aan, ik ga met mijn tenen over de witte stoeprand staan, kijken, reikend naar mijn trein. Om me heen denken nog zo’n honderd mensen hetzelfde; ‘Ik wil zitten in de trein!’. Graag ruk ik iedereen aan zijn haren aan de kant, stap ik als eerste in en ga ik zitten. In het echte leven gaat het toch anders, ik word verdrongen in de mensenmassa, kan geen kant meer op en beland op de trap. Dan komt er een groepje jongens, ze vertellen in de vroege ochtend over zuipen, kotsen en bitterballen. Weer voel ik me intens gelukkig, de eerste ochtend van de 5, bedenkend dat ik er dus nog 4 te gaan heb.

Maargoed, ik zet me erover heen en probeer niet naar de jongens te luisteren, op wilde weekendverhalen zit ik niet te wachten. Wat vertellen mensen toch veel in de trein, ik hoor veelvuldig verhalen die ik totaal niet zou willen weten, scheidingen, relatieproblemen en vreemdgaan is dagelijkse kost op mijn traject. Geen wonder dat de meeste mensen met muziek in de oren treinreizen. Geloof mij, als fervent treinreizigster, oortjes is hoognodig. Zie het als een redmiddel, net als een paraplu wanneer je in een stortbui loopt.

Doelloos staar ik naar buiten, kijkend naar de omgeving. Prachtig ook, gras, weiland en appelboompjes. Er bekruipt me een gevoel van sarcasme, maar ach, dat heb je wel eens. Starend naar buiten is het moeilijk mijn ogen open te houden, gelukkig voor mij, schokt te trein af en toe ontzettend. Bedankt, dat houdt me wakker! Ik voel me echt stukke beter als ik de brug zie, na de brug nader ik mijn station, kan ik uit dit monster van staal.

Langzaam loop ik richting de deur, stap uit en denk, nog 4 ochtenden. Godzijdank.

- Mijn stuk is ook gepubliceerd op www.metronieuws.nl  http://metrocolumn.nl/view/cxxa

Introductie

Juist ja, dit is de eerste keer dat ik een blog maak, dus het is nog even wennen en rondkijken. Ik weet nog niet precies hoe dit werkt, ja ik ben een 'groentje'. Enfin, ik wil een blog starten waar ik random dingen op post, gewoon wat ik denk..  - stream of consciousness - of dingen die ik meemaak, mocht ik wat meemaken. Ik wil een leuke blog neerzetten, met boeiende verhalen.

De echte reden voor deze blog is dat ik graag schrijf, ik wil graag dat mensen mijn verhalen lezen en waarderen evenals bekritiseren. Laat je gaan. Op dit blog is een diversiteit aan teksten te vinden, columns, poëzie en proza. Sommige stukken zijn geschreven voor mijn opleiding - Nederlands, anderen gewoon voor de lol.

Groetjes :)